FR | NL
Home | Over Vax Info | Links | Contacteer ons

Poliomyelitisprint

Het post poliosyndroom

gepubliceerd op zondag 14 januari 1996

Artsen zijn minder vertrouwd met de sequellen die lange tijd na een acute poliomyelitis kunnen optreden. Ze kunnen nochtans een belangrijke handicap vormen. Aangepaste raad kan hierin verbetering brengen.

In 1984 introduceerden Dalakas en zijn medewerkers uit de National Institutes of Health in Bethesda, USA het begrip « post polio-syndroom » : een spectrum van neuromusculaire aandoeningen die zich kunnen voordoen bij patiënten die in het verleden een poliomyelitis anterior acuta hebben doorgemaakt.

De auteurs onderscheidden :
 Vermindering van motorische functies zonder toename van spierzwakte. Vaak gaat dit gepaard met gewrichtspijnen, moeheid en een verminderd uithoudingsvermogen.
 Vermindering van motorische functies en toename van zwakte in spieren die tijdens het doormaken van de polio-infectie waren aangetast, maar zich weer hebben hersteld.
Bovendien kan zwakte optreden in spieren die in het acute stadium gespaard bleven. Soms gaat dit gepaard met spierpijnen.

Vooral de laatstgenoemde aandoening die « post-poliomyelitis progressive musculair atrophy » (PPMA) wordt genoemd, heeft veel onrust teweeggebracht bij menige vroegere poliopatiënt.
Er zijn nog vele onopgeloste vragen met betrekking tot de oorzaak en progressie van deze ziekte.

Late sequellen

Dalakas et al. hebben getracht op deze vragen een antwoord te geven.
Hiertoe hebben zij uitvoerig onderzoek verricht bij een groep van 27 patiënten met de restverschijnselen van een polio-infectie, die na ten minste 15 jaar nieuwe symptomen van spierzwakte kregen.
De door hen verrichte elektrofysiologische en histochemische studies toonden afwijkingen aan die passen bij chronische denervatie.

Op grond hiervan kwamen zij tot de volgende hypothese : na de polio-infectie nemen de motorische voorhoorncellen die gespaard zijn gebleven, de functie over van naburige, wel aangetaste motorische neuronen.
Door middel van « sprouting » uit de intacte motorische voorhoorncel worden vele gedenerveerde spiervezels gereïnnerveerd.
Na vele jaren normaal gefunctioneerd te hebben, sterven evenwel langzamerhand enkele zenuwvezels af. De motorische voorhoorncel is blijkbaar niet langer in staat het grote aantal spiervezels te innerveren.

Met betrekking tot het ziekteverloop bij PPMA bleek uit het onderzoek van Dalakas dat de symptomen gemiddeld 28,8 (15-54) jaar na de polio-infectie beginnen en dat de kracht van de aangetaste spieren per jaar met 1% afneemt.
Bij patiënten met nachtelijke hypoventilatie door intercostale en diafragmatische spierzwakte, kan jaren na het doormaken van poliomyelitis geleidelijk chronische respiratoire insufficiëntie optreden.
Geassisteerde ventilatie ‘s nachts kan hierbij aangewezen en zelfs levensnoodzakelijk zijn.

Over het risico om PPMA te krijgen, zijn geen duidelijke gegevens voorhanden. Sommige auteurs spreken van 25%, andere van 70%.

Advies

Bij de meeste patienten met het post-polio-syndroom moet de oorzaak worden gezocht in een chronisch overbelasten van het spierapparaat.
Zo kunnen b.v. overgewicht, te zware werkomstandigheden en te lange reistijden naar en van het werk, de toch al geringe reserves aantasten.
Die reserves worden bovendien nog minder naarmate de patiënt ouder wordt.
Vooral de spieren die zich na de polio-infectie slechts gedeeltelijk hebben hersteld, vormen de zwakste schakel.

Prof. Dr R. Clara.

Bronnen :
1. Dalakas M C, Sever JL, Madden DL, et al. Late postpoliomyelitis muscular atrophy : clinical, virologic and immunologic studies. Rev. Infect. Dis.1984; 6 : S562-7.
2. Dalakas M C, Elder G.Hallet M, et al. A long-term follow-up study of patients with post-poliomyelitis neuromuscular symptoms. N Engl J Med 1986; 314 : 959-63.
3. Perry J, Gucker T. Late effects of poliomyelitis. Muscle Nerve 1986 : 9 (suppl) : 119.
4. Editorial. Late sequelae of poliomyelitis. Lancet 1986 : 1195- 1196.
5. De Visser M. Het post polio-syndroom.
Ned Tijdschr Geneeskd 1987, 131 : 1703-1705.
6. Halstead L.S. Grimby G. (Ed) Post-Polio-Syndrome, St. Louis, Mosby, 1995.


Abonneer u op de nieuwsbrief